Op vrijdag 30 december kregen we een
telefoontje van Jan Calluy uit de Tuinwijk in Rumst, met de melding dat ze voor
hun “kleine” tuin een ongewone gast op bezoek hadden: een knobbelzwaan. En of
we die vogel konden vangen en hem ergens anders vrijlaten.
Knobbelzwanen stralen met een gewicht
van 12 kg en een vleugelspanwijdte van ruim 2 meter niet enkel veel schoonheid,
maar ook veel brute kracht uit en ze zouden met een klap van een van hun
vleugels bij een volwassen man gemakkelijk een arm kunnen breken. De vogel
vangen zou dus geen eenvoudig karwei worden.
 |
| Gekleurringde knobbelzwaan in tuin Tuinwijk Rumst - foto: Jan Calluy |
Toch snel wat materiaal bij elkaar
gezocht: een oud, groot en vooral zwaar overgordijn, een grote doos, een
schepnet met een lange verlengstok en vooral veel moed. Eerst in Hemiksem nog
Jos opgepikt en dan op weg naar Rumst, met onderweg in het hoofd een scenario
bedenken hoe de vangst moest verlopen.
Het schepnet over de kop van de zwaan
slaan, dan het zware overgordijn erover, dan de zwaan tussen 2 benen klemmen en
trachten om de vogel in de grote doos te stoppen. Zoiets moest het worden, maar
succes was niet gegarandeerd.
Aangekomen in Rumst wachtte ons een
verrassing, de knobbelzwaan zat niet langer in de tuin van de familie Calluy,
maar liep midden op de straat. De Tuinwijk is een drukke verbindingstraat
tussen Rumst en Duffel, aan toeschouwers
dus geen gebrek, met alle buren op de stoep en in beide richtingen een rij
wachtende auto’s. Met veel moed en al het materiaal op weg naar de zwaan en dan
gebeurde gelukkig wat moest gebeuren. De zwaan nam midden op straat een aanloop
en steeg op zoals alleen zwanen dat kunnen. Met een langzaam hellende vlucht,
net boven de rij wachtende auto’s en het typische zoevende geluid van de grote
zwanenvleugels. Klus geklaard…
Achteraf kregen we enkele foto’s
doorgestuurd van Jan Calluy toen de knobbelzwaan nog in hun tuin zat en daarop was duidelijk te zien, dat de
knobbelzwaan gekleurringd was, met een witte PVC-ring en daarop de code: L 27
Tekst: Erik De Keersmaecker - Natuurpunt Rupelstreek
